In de schaduw van het leven, verborgen pijnen aan het licht, daar waar een ongeluk, een onzichtbaar letsel achterliet, een whiplash, een val, een botsing onverwacht, de wonden van het lichaam, de geest in stille wacht.
De dagen worden zwaarder, het leven lijkt vertraagd, het verdriet verstopt achter een glimlach die vervaagd.
Maar in de diepte van de ziel, een vlam die blijft branden, met hoop en veerkracht, om het lijden te verzachten.
De weg naar herstel, soms hobbelig en lang, met steun van dierbaren, die de pijn verzachtend omarmen, de weg naar gerechtigheid, een pad dat is bezaaid, met strijd en vastberadenheid, om recht te doen geschieden.
Maar in deze duisternis, een lichtpuntje dat gloeit, een kracht die groeit, een innerlijke strijder die niet vermoeit, de veerkracht van de geest, de moed van het hart, om het leven weer op te pakken, hoe zwaar het ook apart.
Dus laten we het onzichtbare letsel niet negeren, laten we begrip tonen, met mededoge verkeren.
Voor degenen die lijden, voor degenen die vechten, in een wereld van letselschade, laten we steun bieden en respecteren.
Bob Klip